Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Γιώργος Βλάχος : [ Με μια ρουπία ... ]





Με μια ρουπία να κουρνιάζει
στην τσέπη ,
με την Ινδία ερωτευμένη ,
με τον Γάγγη να κυλάει στο αίμα ,
με τον χρόνο ασίκη
να με κοιτάει στα μάτια
και τη γυναίκα έρωτα ,
να καλπάζει ,
εγώ ο πιο ασήμαντος
που είδες ,
έσπασα το φράγμα
και έτη φωτός αναρριχήθηκαν
στη πυραμίδα των βουρλισμένων
μου στίχων :
Ο Αλέξανδρος δεν αναπαύεται ποτέ .
Δεν είναι θνητό παράσιτο στην Τ.V .
καρφωμένο .
Δεν είναι διαπλεκόμενη σαπουνόπερα
στου χρόνου τη φούσκα .
Δεν είναι Givanchy κινητήρας
και αρώματα BMW .
Είναι :
΄Εφηβος άνεμος ,
έναστρος ποδηγέτης ,
αριστοκράτης του έρωτα ,
προσάναμα της γήινης
θλίψης .
Με τη μητέρα σελήνη στρατολογήθηκαν
σε αιώνια μνεία .


Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία 

σ . - 18 -

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Παντελής Μπουκάλας




ΠΕΤΡΑ  ΠΑΤΡΙΔΑ


Χαρακτικό Ι - Στεφανάκις '98

Πέτρα πατρίδα
Πότε το άγαλμα μιας ανέκδοτης ωραιότητας
και πότε ο λίθος
στην κεφαλή των τέκνων σου εμφύλιος
Πέτρα πατρίδα
Πότε νησί που ανθεί ορθόπλωρο
και πότε θήκη τάφου
Πότε ψωμί να ξεγεννάς
πότε τα δόντια μας να τα συντρίβεις
Πέτρα πατρίδα
Πότε ένα όρος που μαστεύει τα ουράνια
πότε τροχός το δρεπάνι που οξύνει
το έμπορο
πότε το τείχος που μας κλείνει
έξω απ'το ήρεμο
Και πάντοτε το ποίημα που με υποσκελίζει
Πέτρα πατρίδα
Πότε γυμνή εξορία
και πότε ο τόπος όπου συνάζονται οι πολλοί
και κλώθουν παραμύθια ελευθερίας
Πότε της φλόγας μήτρα
πότε ο λίθος όπου βηματίζει η δημοκρατία
πότε του Προμηθέα το εγκάρθειτο άλγος

Κι άλλοτε πάλι γραφή απόκρημνη
που σε πετάμε πίσω μας
μην και μας κάψει το νόημα του μαύρου σου
Κι ανέρχονται τότε όντα της γης
ο ΄Ελλην η Μελανθώ η Πρωτογένεια ο Αμφικτύων
να υπάρξουν το ερωτήμά τους το πύρρειο
<< Και σα βουβή , και σαν τυφλή ,
και σαν το λίθο στέκεις >>
μητρίδα μου
οπού με θέλει ποταμό
μα εμέ καρκίνος μ'έχει της δίψας
και του πέλαγου τ'ατρύγητου ο πόθος
Εύφορη των δακρύων
αγαπημένη όσων δεν σε κατέχουν
και των κατόχων σου νόμισμα

Κυλάς και τρέχεις χάμου -
μ'αλλιώς , χαμένη θά 'σουν


( Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο
Οπόταν πλάτανος << εκδ . ΄Αγρα >> )

Λίθινη Εποχή
εκδόσεις ΙΔΜΩΝ 

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

΄Εκτωρ Κακναβάτος



ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΧΟΥΣ








Σε καμιάν εξέλκωση του Χρόνου , είπε
Ούτε κι όταν ελόγου Του υποτροπιάζει
κι εξαλλάσσεται σε πελταστή .
Καμιά δεν ύπαρξε ως τώρα ταχύτητα
τόσο ελλόγιμη , είπε
΄Οσο η χιλιοστή εκσπερμάτωση του Δωδωναίου Διός ...



΄Ηταν το ανεπανάληπτο εκείνο do . Η περίφημη σε οκτάβα latina
που αμόλυσε στα ύψη ο alto tenore , ο τελευταίος απ'τους Τρώες Poplius
Vargilius Maro . Και τούτο , όταν ένιωσε να ολισθαίνει προς τον ορθολογι -
σμό .
΄Ηταν που εκστασιάστηκε , όχι μόνο που τα λόγια του εκτινάχτηκαν ως
αλλοδαπά αδρόνια κυνηγώντας καταπόδας την ηχώ στα φαράγγια του
Καλλίδρομου , μα πιο πολύ , απ'το υπέρβαρο continuo από τις επιθετικές α -
γριομέλλισες που κλείσαν την μπασιά , στην πιο ένδοξη στενωπό της γης , ό -
που κάποτε ολίγιστοι , μα ΄Ελληνες , εστόρεσαν κ.τ.λ . Κι ίσως να ζήλεψε
που είναι ακόμα πυρωμένη από την άψα της μάχης , της εκείνης , ... που δε λέ -
ει να καταλάγιάσει . Κι ας πάει να λένε οι γεωλόγοι για θερμοπηγές .
Είχαμε μείνει από λάστιχο στις Θερμοπύλες , Νικημένοι οι Γότθοι κατη -
φόρισαν με τ'αγελάδια τους τα φαράγγια του ΄Αδη παρακάμπτοντας την α -
νελέητη Ορθοδοξία και τον ελαιώνα της , ότι δίχως ΄Αμφισα δεν θα ύπαρχε
βυρσοδεψία .
Στα ύψη ορτίκια κι άλλα πτηνάρια πελασγικά χλεύαζαν τα επίγεια ... ό -
πως και έγινε πιο ύστερα με κάτι φρικιά του Ουρανού κατά την ταφή του κό -
μητα Orgaz που συνεχίζεται ως ουράνιο πηδάλιο καλλιφωνίας .
Το τοπίον έλυωνε μέσα σ'ασημένιο φως λόγω που μας δινόταν ακάλυ -
τος ο μηρός της Οίτης .


Ομπρέλα τεύχος 64
Χαρακτικό Γιάννης Στεφανάκις
από -ΑΚΑΡΕΙ-