Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Γιώργος Βλάχος : [ Φτύσε ...]

 Φτύσε ανθρώπους που δεν έχουνε στύση
και κατεψυγμένα συντάγματα
γλείφουν
Φτύσε την πλαστή ιστορία
των δρόμων
φτύσε το κεφάλι της εξουσίας
φτύσε έμπορους ουσιών
τα καλυμμαύκια του σκότους
και αγίους Τσάρους .
Φτύσε παραχαράκτες θεούς
και ναούς αποχαύνωσης .
Φτύσε το εφ' όπλου λόγχη
και διανοούμενους στρατοκράτες
Φτύσε τα Νόμπελ Ειρήνης
και δικτάτορες νομπελίστες
Φτύσε πουλημένες Πρωτομαγιές
και κατάσκοπους θρήνους .
Φτύσε τη οικοδέσποινα των λαών
για να μη σηκώσει κεφάλι .
Φτύσε ξυπνητήρια ρολόγια
που σ'οδηγούνε στη θλίψη .
Φτύσε όσους κοιμούνται
ήσυχοι τα βράδια
κι ονειρεύονται ταξίδια στον ΄Αρη .
Φτύσε τη Καμόρα μαστροπών δικηγόρων
τον εισαγγελέα που σε φτύνει
στα μάτια
και στο νούμερο 60 της συμμορίας
σε παραπέμπει .
Το μεροκάματο πείνας
και το σακάτικο σπέρμα
του εργοδότη σου φτύσε .
Φτύσε την αθέατη μορφή
της Σελήνης .
Φτύσε την Ελευθερία
που σου παρέχουν
Σωτήρες .
Φτύσε την ποιητική ανθολογία
που θα ξεράσει το ποιημά μου
τούτο .
Φτύσε τα 47 χρόνια του ποιητή σου
όπως τα φτύνουν
επί 47 συναπτά έτη
και οι καπιταλιστές αρουραίοι .

 
2.5.2001 


Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία
σ . - 58 , 59 -

 

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Γιώργος Βλάχος : [ 30 του Μάη ]

 
 
 
 
 


30 του Μάη
Οι Σοσιαλιστές έχουν έλκος
Δωδεκαδακτύλου .
Οι τράπεζες κοιλοπονάνε .
Ο ήλιος ταξιδεύει μονάχος .
Τ' αρνάκια στο δεύτερο μαντρί τους
Κλεισμένα .
Οι συνταξιούχοι γείτονες
Ζυγίζουν σκουπίδια .
Οι νταλίκες αναχωρούν
Χωρίς πινακίδες .
Οι αγελαδοτρόφοι πίνουνε γάλα
Στην επαρχία .
Οι κότες το ροφημά τους
στη βεράντα ανεξαρτησίας .
Η Μαφία ηγείται των γεγονότων .
Οι πένες σωπαίνουν .
Και ενώ όλα βαίνουν
λεύτερα και ωραία
η Δημοκρατία με πορεία 180 μοιρών
σε μια φασκελωμένη πόλη
δείχνει το προσωπό της .

8η πρωινή λοιπόν

3 αναξιοπρεπείς χοίροι
άνθρωποι νόμιζαν πως ήσαν
σπάνε του στίχου μου την πόρτα .
<< Στο όνομα του ανύπαρκτου λαού >>
είπαν
<< Στο όνομα της ελευθερίας μου >>
είπα
δεν μου γέμιζαν το μάτι οι μπαγάσες .
Μισό λεπτό και έφτασα
είπα
Τους κατούρησα στο στόμα
άφησαν απόδειξη
και αδίψαστα φύγανε
του νόμου τα ρεμάλια .



30.5.2001




 

Γιώργος Βλάχος : Στον ποιητή Martin Carter